Αυτοί τολμούν να αποκαλούνται Ευρωπαίοι;

Διαβάζω κι ακούω για τους Ευρωπαίους που τώρα πάνε να κάνουν πίσω και να μας διώξουν και άλλα τέτοια. Διαβάζω για εκείνον τον Υπουργό λέει της Γερμανίας και τον αντίστοιχο της Ολλανδίας και δε μπορώ παρά να εξοργίζομαι για δύο λόγους:

Κατά πρώτον από τα λόγια τους αποδεικνύονται αχρείοι. Μόνον ένας αχρείος σαν το Σόιμπλε θα εξωθούσε μια χώρα εκτός ορίων αντοχής μόνο και μόνο για να πειραματιστεί με τα οικονομικά μοντέλα και το πώς μπορεί να πετύχουν αντίθετα με όλες τις απόψεις περισπούδαστων οικονομολόγων που λένε ότι τόση πίεση στην οικονομία φέρνει μόνο αντίθετο αποτέλεσμα. Άρα λοιπόν εκτός από αχρείος είναι και απαίδευτος (δε μ' ενδιαφέρει αν έχει τελειώσει 15 Χαϊδελβέργες). 

Κατά δεύτερον είναι αυτοί Ευρωπαίοι; Είναι άνθρωποι που ξέρουν τι θα πει Κοινότητα. Έχουν όραμα εκτός από το να μας εκδικηθούν, ενδεχομένως γιατί ζούμε σε μια πολύ όμορφη χώρα; (Να θυμίσω εδώ ότι όταν ο Jaspers είχε έρθει για να τιμηθεί από το Πάντειο, αν θυμάμαι καλά, τον ρώτησαν γιατί είναι απαισιόδοξος και είπε: Ζω σε μια πόλη που 300 μέρες το χρόνο βρέχει κλπ κλπ κλπ. Ζούσε στο Αμβούργο). Αυτοί λοιπόν οι αχρείοι και απαίδευτοι άνθρωποι έχουν ένα όραμα για την Ευρώπη, όπως είχε ο Shmidt ή ο d' Estain? Ποιο ακριβώς είναι το όραμά τους για να καταλάβω, μια Ευρώπη με τη Γερμανία κ τα άβουλα τσανάκια της (Ολλανδία, Φιλανδία και κάτι άλλα), αφεντικό και όλους τους υπόλοιπους (και η Γαλλία μέσα) να δουλεύουν με μισθούς Κίνας ή Πακιστάν ώστε να μην τους κοστίζουν και τα μεταφορικά πολύ και να παράγουν τα φτηνά, πλέον, προϊόντα εδώ στο Ευρωπαϊστάν; (Ότι έκανε η Volkswagen με τις ευρωπαϊκές εταιρείες κατασκευής αυτοκινήτων). Γίνεται να επιτρέπουμε στους "ΣΚΟΤΑΔΟΨΥΧΟΥΣ" να έχουν όραμα για την Ευρώπη; Μήπως να αναστήσουμε το Ροβεσπιέρο; 
Επειδή θεωρώ εξ ορισμού αήθης και αχρείους όλους όσους εκμεταλλεύονται καταστάσεις και αγώνες για να πετύχουν, αντιπαθούσα χωρίς λογικό έρεισμα βέβαια τον Ντάνιελ Κον Μπέντιτ (Παρίσι, Μάης '68). Ε! λοιπόν ο άνθρωπος είχε απόλυτο δίκιο, όπως και ένας άλλος Άγγλος ευρωβουλευτής που παίζει εδώ και καιρό στα ΜΜΕ. Συγκλονιστικός ήταν ο Σβόμποντα, ηγέτης του SPO, του Σοσιαλιστικού κόμματος της Αυστρίας. 

Ναι λοιπόν έκανα λάθος εγώ ο τσολιάς και ψήφισα λάθος πολιτικούς. Ναι λοιπόν μου βάλατε τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι. Ναι λοιπόν μου άλλαξαν τα φώτα σε οικονομικά μέτρα που μπήκαν περισσότερο για να με τιμωρήσουν και λιγότερο για να με βοηθήσουν να ορθοποδήσω. Ναι λοιπόν επειδή ονειρεύομαι μια Ευρώπη, έσκυψα το κεφάλι και καμώθηκα πως καταλαβαίνω. Όμως δε δέχομαι με τίποτα να μου προσβάλλουν τη χώρα, τον πρωθυπουργό και όποιον άλλο με τον τρόπο που το κάνουν αυτοί οι κομπλεξικοί Ευρωπαίοι. Εγώ μπορεί να τους μουτζώνω στο Σύνταγμα, να τους μέμφομαι νυχθημερόν και μέσα από αυτό το μπλογκ, να τους βρίζω όπου τους δω και να τους εγκαλώ αλλά δε δέχομαι να το κάνει κανένας άλλος. Ειδικότερα όταν πρόκειται για χώρες που έχουν αποδείξει δύο φορές μέσα στον 20ο αι. το πόσο αγαπάνε την Ευρώπη, καταλαμβάνοντας την όλη και αιματοκυλώντας τους κατοίκους της. Δεν μπορεί να το κάνει λοιπόν κανείς άλλος γιατί εγώ τους ελέγχω. Τώρα το αν αυτό ισχύει στην πράξη είναι κάτι άλλο. Και για να λαϊκίσω λίγο παραπάνω: αφού τα κόμπλεξ τους είναι τόσο αδούλευτα ας τους βάλουμε σε ένα ταπεράκι λίγο ήλιο, λίγη χωριάτικη και μια ρακή να τους τη στείλουμε μπας και το ξεπεράσουν. 

ΥΓ.: Επειδή αναφέρθηκα πριν στην Αυστρία, να θυμίσω ότι η Αυστρία οφείλει την οικονομία της και τη δομή της, κυρίως στους Σοσιαλιστές, άσχετα αν κάποια στιγμή κούρασαν και θέλησαν να τους αλλάξουν