Τροϊκα - εργασιακά: Ε! μη μας περνάνε και για μαλ...ς

Βλέπω τόσες μέρες με μια αρρωστημένη αγωνία το τι γίνεται με τις απολύσεις, τις αποζημιώσεις και τα εργασιακά. Λέω αρρωστημένη διότι αν και ξέρω την έκβαση (όπως και κάθε νοήμων άνθρωπος) των διαδικασιών ελπίζω ότι κάτι θα στραβώσει στη σκηνοθεσία και δε θα παιχτεί καλά το ...σήριαλ. Η ελπίδα όχι μόνο πεθαίνει τελευταία αλλά σε κάνει και πιο χαζό και ευάλωτο...! Τι να κάνουμε. 

Αφορμή είναι η ανάγνωση ενός άρθρου του κυρίου Δελαστίκ ο οποίος ισχυριζόταν ότι θα τα ψηφίσουν κανονικότατα τα μέτρα, για τα οποία καμώνονται οτι διαφωνούν. Αναφέρει μέσα μάλιστα κάτι για το οποίο δε βρίσκω το λόγο να το θεωρήσω ψευδές  το ότι μεγάλα δικηγορικά γραφεία έχουν κάνει παραστάσεις στην τρόικα για να περάσουν τα θέλω και τα πρέπει των - μεγάλων στα λεφτά αλλά μικρών στην ψυχή - συμφερόντων. Το συνδέω και με μιά γνωστή που ζεί μεταξύ Βρυξελών - Αμστερνταμ και Στρασβούργου και αν τη ρωτήσεις τι δουλειά κάνει λέει ότι είναι "λομπίστρια". Έχουμε όλοι φρέσκες τις εικόνες από κάποιες ταινίες που μιλάνε για αυτή τη 'συνομοταξία αχρήστων' που ζουν στα κέντρα εξουσίας, (βλ. Washington D.C.) και ένα από τα ανδραγαθήματα τους είναι να συνεχίζουν την οπλοκατοχή στις ΗΠΑ, να μην επιτρέπουν σε πολίτες που τους έβλαψαν κάποιες μεγάλες εταιρείες να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, να επηρεάσουν τα δικαστήρια και να μην αφήσουν κοτζάμ πρόεδρο (τον τωρινό) να τιμωρήσει όπως υποσχέθηκε τις μεγάλες τράπεζες.... Όπως καταλαβαίνετε το moto των εταιριών αυτών είναι το: "νόμος είναι το δίκιο του αφέντη" ή κάτι παρόμοιο. 
Βλέπω λοιπόν ότι αυτά τα λόμπι έχουν κινηθεί τόσο δυνατά ώστε αυτή η περιβόητη τριάδα των σοφών που έχει έρθει να μας σώσει συμπεριφέρεται σαν πεισματάρικο μωρό και χτυπάει το πόδι κάτω. Αντί να ξε...σει τους πολιτικούς που τόσα χρόνια δεν έκαναν τίποτε για να μη χρειαστεί να φτάσουμε μέχρι εδώ, αντί να τους εγκαλέσει για την γενική διανοητική αφασία, κάθετε και τσακώνεται για να περάσει τα εργασιακά. 
Το χειρότερο όλων είναι που βλέπω κάποιους εντεταλμένους - αλλιώς δεν εξηγείται - δημοσιογραφίσκους να σέρνονται στα πόδια των αφεντικών και να εγκαλούν τον κο Κουβέλη γιατί τα στύλωσε για το επίδομα γάμου. Βέβαια είναι προφανές ότι όταν σκοτωνόταν ο κόσμος της Αριστεράς στις εξορίες και στις πορείες από το "παρακράτος" οι πατεράδες και οι παππούδες τους θα ανήκαν στο 'παρακράτος". Αλλιώς δεν εξηγείται αυτή η αντίδραση ούτε βέβαια γιατί δεν τους παίρνει η ΕΣΗΕΑ τις ταυτότητες να μην ντροπιάζουν το επάγγελμα. Και ποιο είναι αυτό το παρακράτος; Στην κατοχή τους έλεγαν μαυραγορίτες και ...'διερμηνείς'.. των Γερμανών. Αυτούς λοιπόν ήρθε η κατάπτυστη συμφωνία της Βάρκιζας και μέσα σ' όλα την έβγαλαν καθαρή. Καναδυο τους πήρε η μπόρα, για τα μάτια του κόσμου, οι υπόλοιποι μια χαρά. Και από λεφτά; Μπόλικα. Αυτοί λοιπόν μαζί με κάποιους "αριστερούς που είδαν το φως τους" (αυτούς που χαρακτηρίζω ιδεολογικούς γενίτσαρους) συνέχισαν να τρώνε τις σάρκες του λαού, να πλουτίζουν από την υπερ-εργασία του. Όποιο κεφάλι σηκωνόταν, του έστελναν τον Κοντζαμάνη να του χαϊδέψει το κεφάλι, το έσερναν σε δίκες - παρωδίες, με κατηγορητήρια στημένα. Αυτό το παρακράτος λοιπόν σήμερα εκμοντερνίστηκε. Τώρα πάει στο Νταβός και συζητάει με τα υπόλοιπα λαμόγια που ζουν από την υπερ-εργασία του κοσμάκη. Τώρα πάει στη λέσχη Μπίλντεμπεργκ και μιλάει (αλήθεια πόσοι από τους πολιτικούς μας το έχουν κάνει και μάλιστα πόσοι από αυτούς θέλουν να αυτοχαρακτηρίζονται "ριζοσπάστες" ή "αριστεροί" ή "προοδευτικοί" λερώνοντας τις λέξεις και τις έννοιες;). Τώρα φτιάχνουν λόμπυ και τινάζουν τους αγώνες ενός λαού από το Κιλελέρ και δώθε στον αέρα. 
Στις θεσμικές μου απόψεις για τη ζωή περιλαμβάνονται και κάποιες που μπορεί να είναι λανθασμένες. Παρόλα αυτά τις διατηρώ. Μια από αυτές λοιπόν λέει οτι όλοι - μα όλοι - οι οικονομολόγοι και τα συναφή επαγγέλματα (μάνατζερ, ανθρώπινα δυναμικά, κλπ κλπ) είναι στην κυριολεξία βάρος στη γή. Τους θεωρώ παράσιτα που ζουν από τα υπερκέρδη της εργασίας των άλλων. Θα μου πείτε οτι κι ο Μαρξ όπως κι ο Εγκελς κάτι τέτοιο ήταν. Δεν θα αλλάξει όμως η άπόψη μου γι αυτούς. Αυτά λοιπόν τα παράσιτα απομυζούν το 80% της απόδοσης της εργασίας των υπολοίπων αλλά έχουν καταφέρει, αεριτζήδικα και φαφλατάδικα, να χωθούν παντού και να βγάζουν από το οτιδήποτε. Αυτοί λοιπόν έστειλαν την τριάδα των ηλιθίων για να μας κάνει ζάφτι. 
Πριν λοιπόν ψηφιστούν ότι καταφέρουν να ψηφίσουν να μας πουν ποιοί είναι αυτοί που αναγκάζουν αυτήν την τριάδα να πιέζει τόσο πολύ στα εργασιακά. Να μας πουν για να ξέρει και ο λαός, όταν θα κατέβει μόνιμα στους δρόμους, τι θα κάνει και ποιούς να περιμένουν τα ελικόπτερα. Ο λαός βέβαια που θα σηκωθεί από τον καναπέ, διότι με καθισμένο λαό δε γίνονται αλλαγές. Μπορεί κάποιοι να απορούμε με το γιατί ακόμα δεν έχουν βγει όλοι στους δρόμους αλλά η απελπισία και η εξαθλίωση στην οποία οδηγούν, κυρίως τις μεγάλες ηλικίες (45+) θα τους σηκώσει από τον καναπέ τελικά.
Αντε με τις υγείες μας....

Ο Μ. Καψής ως νέος Ναπολέων ή ...

Κάθισα χθές το βράδυ να παρακολουθήσω την εκπομπή του Μ. Καψή, τσιμπώντας το δόλωμα περί δηλώσεως Hollande κλπ. Κι έχω πει να τον αποφεύγω αφού δουλεύει στο Συγκρότημα και αφού ο μόνος που πάω από κει μέσα είναι ο Τσίμας. Δε θέλω να μου ανεβαίνει και η πίεση... Είδα λοιπόν μια κυβερνητική παρουσία του, υποτίθεται αδέκαστου δημοσιογράφου, να επαναλαμβάνει συνεχώς και σε σημείο βαρεμάρας ΟΧΙ ΤΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΗOLLANDE, αλλά τη δική του ανάγνωση σύμφωνα με αυτά που του επιτρέπουν τα γνωστά συμφέροντα που τον στηρίζουν και που τον τοποθέτησαν και εκπρόσωπο της κυβένρησης... Στο πρώτο πεντάλεπτο πρέπει να επανέλαβε 5 φορές τουλάχιστον τη δική του, ΚΑΙ ΠΑΛΙ, ανάγνωση επιμένοντας να τη βάζει στο στόμα όλων των συνομιλητών του και ειδικότερα βέβαια του ΣΥΡΙΖΑ. Μια συμπεριφορά, ανθρώπου προς άνθρωπο, άθλια. Διέκοπτε, προσέβαλε, ειρωνευόταν, πέταγε καυστικά (αλλά τόσο γελοία) σχόλια. Αφιονισμένος λοιπόν προσπαθούσε να αποδείξει οτι μόνο εκείνος και όσοι συμφωνούν μαζί του κατέχει την αλήθεια και φυσικά κανείς άλλος δεν δικαιούται να έχει γνώμη διαφορετική. Να πω την αμαρτία μου, μου θύμιζε τον Μιχαλολιάκο της Χρυσής Αυγής. Να υποθέσω οτι στην επόμενη εκπομπή θα ζητήσει από τους καλεσμένους του να σηκώνονται; Δεν μου φαίνεται απίθανο. Έφερνε κάτι από τους μεγαλομανής τρελούς των ελληνικών ταινιών με το χάρτινο δίκοχο και το ξύλινο σπαθί. Ντροπή για όλους που θέλουμε να λεγόμαστε πολιτισμένοι. Ντροπή κι αίσχος στο οτι όλοι αυτοί οι μικροί Φύρερ ρυθμίζουν την κοινή γνώμη και πείθουν ανθρώπους οτι θα έρθουν οι Εαμοβούλγαροι να μας σφάξουν με το κονσερβοκούτι. Το μόνο που τους σώζει είναι το ότι δεν είναι ζωντανή η εκπομπή κι έτσι δεν αξίζει να σηκωθούν σύσσωμοι οι εκπρόσωποι της αριστεράς και να φύγουν αφήνοντάς τον να συζητά και να τη βρίσκει με τον εαυτό του. Ούτως ή άλλως η .... του σπάει καθρέφτες. 
Το αστειότερο σημείο όλων είναι το ότι κάποια στιγμή, αφού μας έπρηξε επαναλαμβάνοντας τη δική του ανάγνωση  της δηλώσεων Hollande, και αναλύοντάς την, τόλμησε να τον ρωτήσει κάτι ο Λυκουρέντζος και τι απάντησε η δημοσιογραφάρα; Οι δημοσιογράφοι είναι για να κάνουν τις ερωτήσεις και οι πολιτικοί για να κάνουν δηλώσεις... Κι όμως αυτοί οι τύποι διαμορφώνουν γνώμη και τρομάζουν κόσμο. Να τους χαίρονται η ΕΣΗΕΑ και οι συνάδελφοί τους ...

Ουαί υμίν Φαρισαίοι υποκριταί...! (ή αλλιώς: Για το καλό μου...)

Έσφιξαν οι ..."πωποί"... με το αποτέλεσμα των εκλογών. Σαν μια τεράστια παρτίδα πόκερ να έχει απλωθεί πάνω από όλοι την Ευρώπη. Άλλος βγαίνει και ψιλο-απειλεί. Άλλος καθησυχάζει. Άλλος παραφράζει και άλλος ...χάνεται στη μετάφραση. Να κάνω την απλή ερώτηση: Αν είχε βγάλει 400% πάνω οποιοδήποτε άλλο κόμμα εκτός του ΣΥΡΙΖΑ θα έλεγαν τίποτε; Όχι βέβαια! Άρα η ενίσχυση αυτή και η πιθανή πρωτιά Ε-ΝΟ-ΧΛΕΙ. Και για να ενοχλεί σημαίνει ότι φοβίζει. Ξαναρωτάω λοιπόν πολύ απλά: αν δεν είχαν να χάσουν κάτι, όλοι αυτοί οι εκπρόσωποι του ίδιου κατεστημένου που παρουσιάζονται με διαφορετικές μάσκες,  θα φοβόταν; Όχι βέβαια. Θα μας άφηναν να πεθάνουμε. Άντε να μας έδιναν κι ένα κομμάτι ψωμί για να γλεντήσουν  με τον επιθανάτιο ρόγχο μας. Άρα έχουν να χάσουν. Για φαντάσου τώρα, εκεί που έχουν δουλέψει τόοοσο πολύ κι έχουν καταφέρει να κοιμίσουν τους λαούς τους, να πάρουν καμιά αριστερή στροφή και να θέλουν και ανθρώπινα δικαιώματα.... Φοβούνται λοιπόν μη γίνει ένα αριστερόστροφο - προοδευτικό ντόμινο και τους σηκώσει όλους. Μακάρι να ξεναρκωθούμε διότι πολλοί λαοί της Ευρώπης έχουν ναρκωθεί.
Το ότι ξαφνικά όοοολοι άρχισαν να λένε ότι θα ξανασυζητήσουν και να το δούμε από την αρχή το πράγμα του μνημονίου κλπ κλπ εμένα με κάνει να σιχαίνομαι και που τους βλέπω. Εϊναι όχι μόνο υποκριτές και ψεύτες αλλά και ανίκανοι διαπραγματευτές (όπως απέδειξαν αφού κατέστρεψαν και ξεπούλησαν μια χώρα). Από όλους αυτούς λοιπόν τους Φαρισαίους πόσοι μιλάνε για άμεση κατάργηση του εργασιακόυ βιασμού που επικρατεί πλέον με νόμο που οι ίδιοι ψήφισαν; ΚΑ-ΝΕΙΣ!!! Να δούμε το χρόνο λέει ο ένας, να κάνουμε ανάπτυξη ο άλλος. Ξέρετε για τι ανάπτυξη μιλάνε; Για αυτήν με τους μισθούς των 200ευρώ, με ελάφρυνση των εισφορών των εργοδοτών και με εξαφάνσιση των αποζημιώσεων κλπ κλπ. Με αυτήν την ανάπτυξη θα μας πάνε μπροστά. Για το καλό μας...!
Το σύστημα δε δίστασε να χρησιμοποιήσει ακόμα και τον άνθρωπο που η τύχη τον έχρισε κάποτε πρωτεργάτη του Παρισινού Μάη και έκτοτε έχει ξεπουλήσει τις ιδέες του Μάη, τον Καστοριάδη και όλους τους άλλους, χιλιάδες φορές. Για το καλό μου...
Το σύστημα φαίνεται με τους αργυρώνητους δημοσιογράφους που παίρνουν γραμμή από το Συγκρότημα ή από το όποιο αφεντικό και προσπαθούν να μας ανοίξουν, υποτίθεται, τα μάτια. Αυτοί οι ίδιοι δημοσιογράφοι που βρίσκονται και στην περιβόητη λίστα Τσοχατζοπουλου και τους είχε κοστολογήσει 7000 τον καθένα. Τόσο κάνει η αξιοπρέπεια τελικά. Γελοιοδέστερη δε όλων η προσπάθεια του Νέου Συγκροτήματος με έδρα το Φάληρο. Αυτό που θέλει να γίνει Συγκρότημα στη θέση του Συγκροτήματος. Για το καλό μας βέβαια...!
Το σύστημα δε δίστασε να ενοχλείται από αυτούς τους ανόητους που αυτοκτονούν και ενοχλούν,  έστω και για λίγο, γιατί τους στέρησαν την ελπίδα και την αξιοπρέπεια. "... Σήμερα πήρανε νεκρό το διπλανό μου... Για το καλό μου..."
Το τελευταίο και συγκινητικότερο από όλα είναι η ευαισθητοποίηση των Βιομηχάνων. Φοβήθηκαν τόσο πολύ μήπως έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ και του ακυρώσει όλα τα μέτρα που πάλεψε τόοοοσο πολύ να κατακτήσει ξεπουλώντας όχι μόνο τη χώρα, όχι μόνο όλους εμάς αλλά ακόμα και τη μάνα και τον πατέρα που τους έκανε. Για εκείνους όλα είναι χρήμα, Μαμωνάς! Δεν υπάρχει αξιοπρέπεια, είναι ακριβή. Δεν υπάρχει ελπίδα παρά μόνο για την τσέπη τους. Δεν ενδιαφέρονται παρά μόνο για την Πακιστανοποίηση της εργασίας ώστε να μπορούν να έχουν υπερκέρδη. Διψάνε για χρυσό. Και όπως ξέρουμε δεν ξεδιψά ο άνθρωπος ποτέ. Κατάφεραν μέσα σε 2 χρόνια να καταργήσουν δικαιώματα που κρατάνε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο.Γιατ το καλό μου....! Κατάφεραν να πετύχουν αυτό που ήθελαν: Φόβο και Απάθεια. Και ξαφνικά ήρθε το πρώτο χαστούκι...! Ξαφνικά λοιπόν έγιναν όοολοι τους Μπερλιγκουέρ...! Σε λίγο θα δω το Δασκαλόπουλο και την παρέα του να κυκλοφοράει με πανώ που θα γράφει: Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη. Έκαναν λοιπόν την ανάγκη φιλοτιμία και υποχώρησαν λίγο για να κοιμίσουν τον κόσμο ώστε να μην ξαναδώσει χαστούκι ή να μη δώσει μεγαλύτερο χαστούκι. Έτσι θα μπορέσουν να ξαναφέρουν τους φίλους τους και να μας ξαναπάρουν πίσω τα πάντα. Μή μασάτε όμως.. Το χαστούκι που δώθηκε ήταν καλό αλλά λίγο. Χρειάζεται χαστούκι αντάξιό τους... 

Εκλογές... Ωχ.

Ψηφίζουμε. Και, αν μη τι άλλο, ψηφίζουμε διαλέγοντας ποιο από τα κόμματα θα μας εκπροσωπήσει και με ποιους βο(υ)λευτές. Εγώ δε θέλω να πω πολλά. Ως ιδιωτικός εκπαιδευτικός όμως να σας θυμίσω τους δύο ανθρώπους που τους οφείλουμε πολλά: Την κυρία Διαμαντοπούλου και την κυρία Χριστοφιλοπούλου. Τους χρωστάμε τόσα πολλά που μόνο το φούμο τους αξίζει. Ίσως και ο εξοστρακισμός αλλά αν ισχυριστώ κάτι τέτοιο θα βρεθούν κάποιοι που θα αμφισβητήσουν τα δημοκρατικά μου πιστεύω και είναι κάτι που δεν το διαπραγματεύομαι. Θυμηθείτε λοιπόν όλα όσα μας στέρησαν, από τον Νόμο Ευθυμίου και πέρα, και φροντίστε να τους δώσετε την απάντησή σας. Δεν μπορώ να σας πώ τί να ψηφίσετε. Όμως ακόμα κι όσοι ψηφίσουν το ΠΑ (σο) (κ) θα πρέπει να τους δώσουν μια ηχηρή εκλογική "φάπα". Να ψηφίσουν τουλάχιστον τους ή τις άμεσες ανταγωνιστές/τριες ώστε τουλάχιστον να μας απαλλάξουν από την παρουσία του οριστικά. Φούμο, αγαπητοί φίλοι, φούμο και για τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Και για να θυμηθώ τον "Αθάνατο Μαυρογυαλούρο" : "...κατά που πέφτει ο Μαυρογυαλούρος; Να.....!" Τη θυμάστε βέβαια τη σκηνή...
Αντε και καλή ψήφο νάχουμε...

Μην το χάσετε!!!

Φίλοι και αναγνώστες,
Το δανείζομαι από το site της ΟΙΕΛΕ. Είναι ένα καταπληκτικό άρθρο του Henry Giroux το οποίο πρέπει να διαβάσουμε όλοι... Για να το δείτε πατήστε ΕΔΩ  Μην το χάσετε. Έχει να μας πει πολλά ακόμα και σε συνέχεια παλαιότερων προβληματισμών.

Μητροπάνος ... τέλος

Αντίστοιχο της απλότητας και της σεμνότητας της ζωής του και το τέλος. Δεν άντεξε άλλο... Τι δεν άντεξε δε ξέρω. Εμάς; τους άλλους; Πάλεψε κι έχασε. Συμβαίνει δυστυχώς. Κι ο Διγενής πάλεψε κι έχασε. Όμως τέτοιους ανθρώπους, πραγματικούς ροκάδες, τους χρειαζόμαστε στα δύσκολα. 
Και πάλι βρίσκω την ευκαιρία να διαμαρτυρηθώ για τις ύαινες της δημοσιογραφίας που "θρηνούν" τη "δωρική" φωνή και τη σεμνότητα. Κατά πάσα πιθανότητα άγνωστε λέξεις γι αυτούς....Και για τους γύπες που έσπευσαν να "λυπηθούν" δημόσια και μπροστά στις κάμερες. Ούτε αυτό δεν μπόρεσαν να αποκωδικοποιήσουν από τη ζωή του καλλιτέχνη και όμως βγαίνουν και μιλάν...
Αντίο...

Τώρα μας πείραξε η αυτοκτονία;

Άλλος ένας άνθρωπος αυτοκτόνησε...! Άλλος ένας...! Άλλος ένας...! Και βέβαια τα πρώτα λαμόγια, οι δημοσιογράφοι έσπευσαν με δήθεν τρεμάμενη τη φωνή, να μας ..."ενημερώσουν"... Και να εδώ είναι το δέντρο που έσκυψε... Και να εδώ είναι το σημείο που έβηξε...! Και μήπως έβηξε πολύ...! Και μήπως έβηξε λίγο...! Το χειρότερο δε είναι το εξής: αντί να δούμε ομαδικές αυτοκτονίες στη βουλή αυτοί έβαλαν τα χοντρά πετσιά τους και βγήκαν στα κανάλια... "να σώσουν οτιδήποτε σώζεται"...
Φίλοι και αναγνώστες για προσέξτε λίγο...! Αυτός ο άνθρωπος πέρασε από δίπλα μας και δεν τον κοιτάξαμε στα μάτια. Αυτός ο άνθρωπος μας ζήτησε βοήθεια και δεν του τη δώσαμε. Αυτός ο άνθρωπος μας έτεινε το χέρι και εμείς αρνηθήκαμε να το πιάσουμε. Αυτός ο άνθρωπος μας μίλησε στο δρόμο κι εμείς τον προσπεράσαμε... Σε αυτόν τον άνθρωπο φάγαμε τη σύνταξη όταν κάναμε την απατεωνιά μας (μικρή ή μεγάλη) και αποφύγαμε να πληρώσουμε ένα ΦΠΑ ή ένσημα ή ... Σε αυτόν τον άνθρωπο φάγαμε τη σύνταξη και του σκορπίσαμε στους ανέμους τη δουλειά μιας ζωής με τις επιλογές μας όταν ψηφίζαμε. Αυτός ο άνθρωπος μας φώναζε χρόνια τώρα, ενδεχομένως, μέσα στην συνείδησή μας και εμείς κωφεύαμε... Βάζαμε μπαμπάκι στα αυτιά για να μην ακούμε... Γι αυτόν τον άνθρωπο λοιπόν έχουμε όλοι ευθύνες... Ας τις καταλογίσουμε σιωπηρά μέσα μας κι ας τον ευχαριστήσουμε που τουλάχιστον για 2 ώρες μας ξύπνησε λίγο...
Σε παλαιότερη ανάρτησή μου έχω πει οτι δεν πιστεύω οτι είμαστε κοινωνία και μάλιστα με συλλογικό ασυνείδητο αλλά μια ομάδα ανθρώπων με κοινά συμφέροντα και συνήθειες, αλληλοεξαρτώμενοι, δεμένοι σε ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο. Το αποδεικνύουν χιλιάδες πράγματα κάθε μέρα. Το αποδεικνύει και το σημερινό.

Το ρεύμα προς τη Δημοκρατική Αριστερά κ πώς να μην ...."πουντιάσει"

Αν ανατρέξετε σε προηγούμενες αναρτήσεις μου θα δείτε ότι μιλούσα για την ευθύνη της Αριστεράς, μακριά από σκληροπυρηνικές αγκυλώσεις σταλινικών παρελθόντων, να αναλάβει τις ευθύνες της και να κατέβει με μια διαφορετική πρόταση. Αν θυμάμαι μάλιστα καλά, το πρότεινα και πριν τη αποχώρηση του κ. Κουβέλη και της ευρύτερης ομάδας. Προς μεγάλη μου τέρψη βλέπω τους ανθρώπους που λένε ότι θα εμπιστευτούν τη Δημοκρατική Αριστερά να πληθαίνουν. Αυτό είναι καλό. Ο πρόεδρος της άλλωστε είναι ένας άνθρωπος που ποτέ δεν αμφισβητήθηκε η πολιτική του πορεία και το ήθος του, το οποίο μάλιστα είναι αυτό που λείπει από την πολιτική σκηνή της χώρας. Προσωπικά τον θεωρώ βέβαια πολύ ευγενή και ηθικό για να λερώνεται σε αυτόν τον οχετό αλλά αφού θέλει να του χαλάσουμε χατήρι; Αυτό που φοβάμαι βέβαια είναι ότι όλοι οι "αλκοολικοί της εξουσίας" που δε θέλουν να βγουν από το προσκήνιο, όλα αυτά τα "πρεζόνια" του συστήματος και του κατεστημένου θα τρέξουν ώστε να εξασφαλίσουν μία θέση εκεί δίπλα του. Γλύτωσε μερικούς όπως η κατεξοχήν " κι μι του χωρουφύλαξ κι μι τουν αστυφύλαξ" Αννούλα η οποία δε χρειάστηκε αυτήν τη φορά να αρχίσει τα ήξεις αφήξεις μια και δεν την έφεραν σε δύσκολη θέση οι υποψήφιοι για την προεδρία του Πα.(πρώην)Σο.(ουδέποτε)Κ.. Συμβουλές εγώ στον Κουβέλη δεν μπορώ να δώσω αλλά σίγουρα πρέπει να απομονώσει και να αφήσει τελείως έξω καμένα και ματωμένα από τις πράξεις τους πρόσωπα. Σκεφτόταν λέει να πάει με τον Κουβέλη μεγαλοστέλεχος ιδιωτικού καναλιού, που με τις πράξεις του και μόνο προσβάλει όχι μόνο την Αριστερά αλλά και τη Δεξιά. Μειώσεις σε μισθούς εργαζομένων, κάθετα, οριζόντια κλπ, τελείως αντιεργατική συμπεριφορά και εκμεταλλεύεται και τα μικρά που τους πουλάει και καλά επαγγελματικό ξεκίνημα αφού τελειώσουν τη σχολή του και τα έχει και δουλεύουν τσάμπα. Και μη μου πείτε ότι αφού είναι αφεντικό και του λένε οι από πάνω τι να κάνει διότι η απάντηση είναι προφανής: αν είχε αιδώ θα είχε παραιτηθεί. Κι ο Μπερλιγκουέρ αφεντικό ήταν... ('Ισως να είναι και προβολή και μόνο η μνεία του Μπερλιγκουέρ στην ίδια πρόταση με το εν προκειμένω στέλεχος).
Να περιμένει λοιπόν ο κ. Κουβέλης τέτοιες κινήσεις η οποίες άλλωστε έχουν αρχίσει. Ακούω πολύ θόρυβο από όλες αυτές τις μύγες, τους οίστρους, που μυρίστηκαν το μέλι και σπεύδουν να πάρουν θέση για δείπνο. Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι θα τους διώξει κακήν κακώς...

Βλέπουμε τι ψήφισαν το γιατί όμως;

Έλαβα ένα e-mail από μια μαθήτρια και φίλη που είχε ένα link από το youtube το οποίο μάλιστα κάποια στιγμή το έκοψε το βιντεάκι. Το παρακολούθησα, είδα τι λέει η κυρία βουλευτής και δυστυχώς διάβασα ότι τα ψήφισε όλα τα άρθρα. Το γιατί δεν το καταλαβαίνω...
Πατήστε ΕΔΩ και θα σας βγάλει στο YouTube. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Απεργιακή έκδοση της Ελευθεροτυπίας - για την "Αννούλα μας"

Σιχαίνομαι όταν πέφτω μέσα για άσχημα πράγματα. "Γκρίνιαζα" και κατηγορούσα την κα Διαμαντοπούλου μας οτι παρέα με την υφυπουργό της, (ξέρετε ποια λέω ντε, την Παπακώστα του Πασοκ) ήταν ΟΦΑ (όπου φυσάει ο άνεμος). Αφορμή για αυτήν την ανάρτηση πήρα βέβαια από ένα ΘΑΥΜΆΣΙΟ άρθρο στην Κυριακάτική Ελευθεροτυπία των δημοσιογράφων (και όχι των συμφερόντων-αφεντικών-τραπεζών), σε συνδυασμό με μια πολύ μαλακή κριτική που της έκανα οι ΑΜΑΝ στο Ραδιο - Αρβύλα που οφείλω να πω οτι με ενόχλησε. Οι μεν τελευταίοι, που ως γνωστών "κράζουν" πολλούς, είπαν κάτι για την Κα Διαμαντοπούλου (και το πόσο απαράδεκτη ήταν η απάντησή της σε ένα πρωϊνάδικο) και τους φάνηκε λέει περίεργο γιατί η Διαμαντοπούλου είναι σοβαρός άνθρωπος και άλλα τέτοια. Μάλλον δεν ξέρουν τι λένε, ή βιάστηκαν να μιλήσουν ή ήταν στις καλές τους ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Μιλάμε για την ίδια γυναίκα, της Λέσχης Μπιλντεμπεργκ που ξεκίνησε αυτή πρώτη την επίθεση στα εργασιακά, πριν από το κλάμα του GAP στο Καστελόριζο και άνευ αιτίας, ξεπουλώντας ένα ολόκληρο κίνημα, των Ιδιωτικών εκπαιδευτικών και κατακτήσεις δεκαετιών για να μπορούν οι 30 - 40 ιδιοκτήτες σχολείων να κάνουν τα όργια τους ανενόχλητα. Η Κα Διαμαντοπούλου μας λοιπόν που αφού η Λέσχη που προανέφερα δεν συνεδρίαζε είπε να μιλήσει με τους "σοφούς - άφρονες" που έκαναν λέει μια κίνηση για να προβληματιστούν για το μέλλον της Ελλάδας και αυτοαναιρέθηκαν από σοφοί, όταν την κάλεσαν βέβαια να μιλήσει. Ξέρει όμως τι κάνει. Πιάνει τα μετερίζια δεξιά και αριστερά. Πιθανώς θα σκέφτεται ..."ρε μπας και αλλάξουν τα πράγματα και ξεμείνω από την εξουσία; ρε μπας και μας κάνει ξεπαρεού το σύστημα και που χρόνος και διάθεση για ιδιώτευση (άλλωστε από πότε έχει να εξασκήσει το επάγγελμά της, είναι λέει Πολ. Μηχανικός). Δύσκολοι καιροί για οπορτιουνιστές.... Ανοίγονται πολλές ευκαιρίες και αβάντες και δεν μπορούν να τα προλάβουν όλα. Με ποιόν να πρωτο πάει; Με το Χρυσοχοϊδη, με τον Παπουτσή, με τον Ευάγγελο, με τον GAP, με τον Χατζηδάκη και τον Μάνο και κάποιο κέντρο-δεξιό μόρφωμα, κι αν δεν προλάβει να χωθεί στον Κουβέλη; Μήπως να πήγαινε κατά Περισσό; Εμ άθρωπος είναι κι αυτή, πώς να τα προλάβει όλα; Έτσι που πάνε όλοι αυτοί και κάνουν κινήματα, κόμματα, μέτωπα κλπ τι να πρωτοκάνεις; (μου θυμίζει τον ψύλλο και την καμηλοπάρδαλη με το ανέβα να.... κατέβα να ... κλπ κλπ).
Την ουσία - αιτία της ανάρτησης όμως την έχασα. Σε ένα καταπληκτικό κείμενο ο κος Τάκης Καφετζής, καθηγητής το Παν. Πελ/σου λέει εκπληκτικά πράγματα. Αξίζει λοιπόν να το βρείτε και να το διαβάσετε όλο αλλά πρέπει να σας δώσω δύο αποσπάσματα. Αναφέρει λοιπόν μεταξύ άλλων: "...Αυτή η γενικότερη κρίση λειτουργεί σπειροειδώς, προκαλώντας συμπτώματα αυταρχισμού, κ γυμνής εξουσίας που εκκενώνεται από τις όποιες εναπομείνασες κοινωνικές της αναφορές, με συνέπεια, μεταξύ άλλων, να εκδηλώνει αυτιστικά σύνδρομα, βοναπαρτικά ανακλαστικά, απώλεια μέτρου των πραγμάτων, αποστεωμένο στερεοτυπικό ντελίριο....". Ούτε ο ψυχαναλυτής της δεν θα έπεφτε τόσο μέσα....
Τελειώνοντας λοιπόν ο κύριος καθηγητής λέει: "...Το σύμπτωμα μίας εξουσίας σε κρίση που γυρνά σαν ρόδα στον αέρα, πασχίζοντας να βρει ανακούφιση στην αυταρχία, είναι το διήγημα που θα μείνει για να γραφτεί απ' τους ανθρώπους της σημερινής εξουσίας. Κρίμα που η κ. Διαμαντοπούλου εκχώρησε τη γραφή της σ' αυτό το διήγημα στον μητροπολιτικό κ Βενιζέλο. Είναι σαν να αποδέχεται τον επαρχιωτισμό της. Χωρίς να το καταλάβει...."


Τι να πεί κανείς πέρα από ένα ευχαριστώ....
Ευχαριστούμε κύριε καθηγητά....

Αυτοί τολμούν να αποκαλούνται Ευρωπαίοι;

Διαβάζω κι ακούω για τους Ευρωπαίους που τώρα πάνε να κάνουν πίσω και να μας διώξουν και άλλα τέτοια. Διαβάζω για εκείνον τον Υπουργό λέει της Γερμανίας και τον αντίστοιχο της Ολλανδίας και δε μπορώ παρά να εξοργίζομαι για δύο λόγους:

Κατά πρώτον από τα λόγια τους αποδεικνύονται αχρείοι. Μόνον ένας αχρείος σαν το Σόιμπλε θα εξωθούσε μια χώρα εκτός ορίων αντοχής μόνο και μόνο για να πειραματιστεί με τα οικονομικά μοντέλα και το πώς μπορεί να πετύχουν αντίθετα με όλες τις απόψεις περισπούδαστων οικονομολόγων που λένε ότι τόση πίεση στην οικονομία φέρνει μόνο αντίθετο αποτέλεσμα. Άρα λοιπόν εκτός από αχρείος είναι και απαίδευτος (δε μ' ενδιαφέρει αν έχει τελειώσει 15 Χαϊδελβέργες). 

Κατά δεύτερον είναι αυτοί Ευρωπαίοι; Είναι άνθρωποι που ξέρουν τι θα πει Κοινότητα. Έχουν όραμα εκτός από το να μας εκδικηθούν, ενδεχομένως γιατί ζούμε σε μια πολύ όμορφη χώρα; (Να θυμίσω εδώ ότι όταν ο Jaspers είχε έρθει για να τιμηθεί από το Πάντειο, αν θυμάμαι καλά, τον ρώτησαν γιατί είναι απαισιόδοξος και είπε: Ζω σε μια πόλη που 300 μέρες το χρόνο βρέχει κλπ κλπ κλπ. Ζούσε στο Αμβούργο). Αυτοί λοιπόν οι αχρείοι και απαίδευτοι άνθρωποι έχουν ένα όραμα για την Ευρώπη, όπως είχε ο Shmidt ή ο d' Estain? Ποιο ακριβώς είναι το όραμά τους για να καταλάβω, μια Ευρώπη με τη Γερμανία κ τα άβουλα τσανάκια της (Ολλανδία, Φιλανδία και κάτι άλλα), αφεντικό και όλους τους υπόλοιπους (και η Γαλλία μέσα) να δουλεύουν με μισθούς Κίνας ή Πακιστάν ώστε να μην τους κοστίζουν και τα μεταφορικά πολύ και να παράγουν τα φτηνά, πλέον, προϊόντα εδώ στο Ευρωπαϊστάν; (Ότι έκανε η Volkswagen με τις ευρωπαϊκές εταιρείες κατασκευής αυτοκινήτων). Γίνεται να επιτρέπουμε στους "ΣΚΟΤΑΔΟΨΥΧΟΥΣ" να έχουν όραμα για την Ευρώπη; Μήπως να αναστήσουμε το Ροβεσπιέρο; 
Επειδή θεωρώ εξ ορισμού αήθης και αχρείους όλους όσους εκμεταλλεύονται καταστάσεις και αγώνες για να πετύχουν, αντιπαθούσα χωρίς λογικό έρεισμα βέβαια τον Ντάνιελ Κον Μπέντιτ (Παρίσι, Μάης '68). Ε! λοιπόν ο άνθρωπος είχε απόλυτο δίκιο, όπως και ένας άλλος Άγγλος ευρωβουλευτής που παίζει εδώ και καιρό στα ΜΜΕ. Συγκλονιστικός ήταν ο Σβόμποντα, ηγέτης του SPO, του Σοσιαλιστικού κόμματος της Αυστρίας. 

Ναι λοιπόν έκανα λάθος εγώ ο τσολιάς και ψήφισα λάθος πολιτικούς. Ναι λοιπόν μου βάλατε τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι. Ναι λοιπόν μου άλλαξαν τα φώτα σε οικονομικά μέτρα που μπήκαν περισσότερο για να με τιμωρήσουν και λιγότερο για να με βοηθήσουν να ορθοποδήσω. Ναι λοιπόν επειδή ονειρεύομαι μια Ευρώπη, έσκυψα το κεφάλι και καμώθηκα πως καταλαβαίνω. Όμως δε δέχομαι με τίποτα να μου προσβάλλουν τη χώρα, τον πρωθυπουργό και όποιον άλλο με τον τρόπο που το κάνουν αυτοί οι κομπλεξικοί Ευρωπαίοι. Εγώ μπορεί να τους μουτζώνω στο Σύνταγμα, να τους μέμφομαι νυχθημερόν και μέσα από αυτό το μπλογκ, να τους βρίζω όπου τους δω και να τους εγκαλώ αλλά δε δέχομαι να το κάνει κανένας άλλος. Ειδικότερα όταν πρόκειται για χώρες που έχουν αποδείξει δύο φορές μέσα στον 20ο αι. το πόσο αγαπάνε την Ευρώπη, καταλαμβάνοντας την όλη και αιματοκυλώντας τους κατοίκους της. Δεν μπορεί να το κάνει λοιπόν κανείς άλλος γιατί εγώ τους ελέγχω. Τώρα το αν αυτό ισχύει στην πράξη είναι κάτι άλλο. Και για να λαϊκίσω λίγο παραπάνω: αφού τα κόμπλεξ τους είναι τόσο αδούλευτα ας τους βάλουμε σε ένα ταπεράκι λίγο ήλιο, λίγη χωριάτικη και μια ρακή να τους τη στείλουμε μπας και το ξεπεράσουν. 

ΥΓ.: Επειδή αναφέρθηκα πριν στην Αυστρία, να θυμίσω ότι η Αυστρία οφείλει την οικονομία της και τη δομή της, κυρίως στους Σοσιαλιστές, άσχετα αν κάποια στιγμή κούρασαν και θέλησαν να τους αλλάξουν

Η σημασία της Μετενέργειας που ...έγινε γαργάρα.

Επειδή πολλοί από τους αναγνώστες είναι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί, αναδημοσιεύω ένα άρθράκι της Χριστίνας Κοψίνη, που μου έστειλε ένας συνάδελφος (ευχαριστώ Γιώργο), το οποίο εξηγεί την πραγματική ερμηνεία της περιβόητης "μετενέργειας". Αφού το διαβάσετε θα καταλάβετε γιατί όλοι το έχουν κάνει "γαργάρα"... 

Μετενέργεια συμβάσεων

Tης Χριστινας Κοψινη

Ουδεμία παρέμβαση για τα εργασιακά δεν είναι τόσο σημαντική όσο αυτή που επιχειρείται με την κατάργηση της «μετενέργειας των συλλογικών συμβάσεων εργασίας». Κατάργηση της μετενέργειας σημαίνει πως στην πράξη ο μισθός κάθε εργαζομένου, νέου ή παλαιού στη δουλειά, με προϋπηρεσία ή άνευ, μπορεί να επαναπροσδιοριστεί από «μηδενική» βάση και με σημείο εκκίνησης τον εκάστοτε κατώτατο μισθό και όχι την τελευταία κλαδική σύμβαση ή την ευνοϊκότερη επιχειρησιακή που έχει υπογραφεί. Επομένως, το μέτρο είναι πολύ σοβαρότερο και από τη μείωση των κατώτατων ορίων και από τον 13ο και 14ο μισθό.

Σήμερα, οι όροι των συλλογικών συμβάσεων, ακόμη και μετά τη λήξη της διάρκειάς τους, παραμένουν ενεργοί για ένα ακόμη εξάμηνο. Αυτή είναι μια πρόνοια του νομοθέτη προκειμένου να δοθεί ο αναγκαίος χρόνος για την ολοκλήρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων που θα καταλήξουν στην υπογραφή νέας σύμβασης. Αλλά ακόμη και στην περίπτωση που δεν υπογραφεί νέα σύμβαση και «μετά την πάροδο του εξαμήνου οι υφιστάμενοι όροι εργασίας εξακολουθούν να ισχύουν μέχρις ότου λυθεί ή τροποποιηθεί η ατομική σχέση εργασίας». Με αυτόν τον τρόπο το περιεχόμενο της παλαιάς σύμβασης, δηλαδή τα «κεκτημένα», ενσωματώνεται στην ατομική σύμβαση εργασίας. Ετσι, οι συμβάσεις «μετενεργούν» και μετά τη λήξη τους, παρέχοντας προστασία.

Με την κατάργηση της μετενέργειας, η προστασία αυτή αίρεται και ο μισθωτός επιστρέφει στην ατομική διαπραγμάτευση και στην ατομική σύμβαση χωρίς την προικοδότηση των όσων είχε κατοχυρώσει μέσω της τελευταίας συλλογικής του σύμβασης, χωρίς καμία ασφαλιστική δικλίδα. Βεβαίως, ο νόμος 1876/90 δίδει τη δυνατότητα τροποποίησης των ατομικών σχέσεων εργασίας και μετά το εξάμηνο. Αυτό σημαίνει ότι η τροποποίηση μπορεί να προκαλέσει και δυσμενέστερους όρους εργασίας από τους προϋφιστάμενους. Ομως, σύμφωνα με νομικούς, για να είναι νόμιμη η τροποποίηση επί τα χείρω, πρέπει να γίνει με συλλογική σύμβαση εργασίας.

Με την κατάργηση του θεσμού της μετενέργειας, θεσμού που δεν αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία, τώρα μπορεί να γίνει βλαπτική τροποποίηση στους μισθούς χωρίς να έχει υπογραφεί νέα συλλογική σύμβαση εργασίας. Αρα, το ζητούμενο εδώ είναι η κατάργηση των συμβάσεων και των συλλογικών διαπραγματεύσεων που αποτελούν «το βασικό νομικό εργαλείο που έχουν οι εργαζόμενοι», όπως επισημαίνει ο καθηγητής Ιωάννης Κουκιάδης στον πρόλογο της β΄ έκδοσης του βιβλίου του «Εργατικό δίκαιο και Συλλογικές εργασιακές σχέσεις». Προσπάθεια η οποία αν οδηγήσει στην αποδόμηση των συμβάσεων, που «αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο της σύγχρονης δημοκρατίας», θα έλθει σε αντίθεση και «με μία από τις σπουδαιότερες κατακτήσεις του ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού».

Πω πω κούραση

Κουράστηκα να ακούω όλους τους θρήνους και τις οιμωγές γύρω μου. Κουράστηκα από τους τρομολάγνους. Κουράστηκα από τους σημαιοφόρους του ήθους που είναι οι πρώτοι εμπλεκόμενοι - διαπλεκόμενοι. Κουράστηκα από τους δημοσιογράφους που παίρνουν εντολές είτε από το Συγκρότημα είτε από άλλα συγκροτήματα. Κουράστηκα από τους ανάλγητους ηλίθιους που δε διαβάζουν αυτά που υπογράφουν (το άσχημο είναι ότι ο Χρυσοχοϊδης δεν είναι ο μόνος που δε διάβασε όσα υπέγραψε). Κουράστηκα από όλους τους Δήθεν που βλέπω γύρω μου και μου προκαλούν αναγούλα. Κουράστηκα από τους ανεγκέφαλους πολίτες που ψήφισαν (όπως είναι φυσικό) ανεγκέφαλους πολιτικούς και τώρα κάθονται και κλαίνε. Κουράστηκα από τη βλακεία των συνανθρώπων μου που με κοιτούν με "βοοειδή" μάτια. Κουράστηκα από το αυτονόητο το οποίο δεν αντιμετωπίζεται ως αυτονόητο πλέον αλλά ως εξαιρετικό. Κουράστηκα από όλα αυτά και ευτυχώς η μόνη μου ανακούφιση είναι η τάξη μου και οι μαθητές μου. Όσο για την νεογέννητη κόρη μου, αυτή είναι αιτία μόνιμης αμφισβήτησης, ανησυχίας και ανάλυσης αλλά και ταυτόχρονα πηγή συναισθημάτων πρωτόγνωρων για μένα.

ΠΑΣΟΚ: Σαν νεκροφάγα πουλιά, σαν ύαινες...

Στη ζούγκλα: μόλις ένα ζώο δείξει την παραμικρή αδυναμία, μαζεύονται γύρω του τα διάφορα νεκροφάγα ζώα, που παίζουν και ένα ρόλο ισορροπίας: καθαρίζουν τη φύση από τα περιττά... Όμως ζώα που ποτέ δε θα τα έβαζαν με το λιοντάρι ή την τίγρη ή το τσιτάχ, τώρα χαίρονται και κομπάζουν πάνω από το ήδη έτοιμο πτώμα. Ζώα που δεν έχουν την αξιοπρέπεια της ευθείας μάχης περιμένουν το "βασιλιά της ζούγκλας" να λυγίσει από μια αρρώστια, από ένα χτύπημα ή από ένα άλλο "βασιλιά της ζούγκλας" για να μπορέσουν να κομπάσουν ότι "...το κατάφεραν τελικά το λιοντάρι...". Και είναι τόσο ...θαρραλέες αυτές οι ύαινες που φοβούνται ακόμα και τους επιθανάτιους σπασμούς και φεύγουν μακριά στο παραμικρό τίναγμα....
Στην πολιτική μας πραγματικότητα τώρα: δε θα ισχυριζόμουν ποτέ οτι ο GAP είναι το λιοντάρι, πολλώ μάλλον το λαβωμένο κλπ κλπ. Έχουν όμως μαζευτεί και τώρα (όπως και στο παρελθόν) οι ύαινες, που με την εκπληκτική τους όσφρηση, μύρισαν την ευκαιρία να "φωτογραφηθούν" δίπλα από το σαρκίον του "...λιονταριού" και να προσπαθήσουν να πείσουν τον κόσμο ότι : "...το νίκησα το λιοντάρι, εμένα θα βάλετε για αρχηγό". Τα μάτια γυαλίζουν, τα "σάλια" τρέχουν,  Και οι έχοντες στοιχειώδες μυαλό δεν πείθονται, οι δε "ύαινες" ελπίζουν ότι στην αναμπουμπούλα θα χαρούν... Δεν τους περνάει άραγε από το μυαλό ότι αυτός ο τρόπος αντίδρασης δείχνει πόσο οπορτιουνιστές, στυγνοί ατομικιστές και πόσο αήθεις δείχνουν ότι είναι; Το χειρότερο δε από όλα όταν ανάμεσα στους διεκδικητές - σφετεριστές του περίφημου δαχτυλιδιού είναι και η, κατεξοχήν αρμόδια για το ήθος και την Παιδεία, υπουργός... Και για να το γυρίσουμε στο πιο εύθυμο, είχα χρόνια να θυμηθώ τον Ιζνογκούντ, που ήθελε πάση θυσία ντε να γίνει χαλίφης στην θέση του χαλίφη; Ε! ο κόσμος γέμισε από δαύτους. Και το χειρότερο είναι ότι έχουν το θράσος (ή μήπως το θράσος τους το δίνουν οι "ξένες" πλάτες στις οποίες στηρίζονται) να μας κοιτούν στα μάτια. Αν εγώ είχα κάνει σε ένα συνάνθρωπό μου αυτά που όλοι αυτοί έχουν κάνει σε μας θα είχα αυτοκτονήσει. Κι αυτοί τολμούν να εμφανίζονται στα κανάλια, να μας μιλάνε, να μας σώζουν, λέει, και να μας ζητούν και την ψήφο. Για να μπορέσω να δώσω ένα λογικό έρεισμα σε αυτή τους την κίνηση, το μόνο που βρήκα είναι η παντελής έλλειψη ήθους, ηθικής και αρχών.


Να μας ζήσουν, να τους χαιρόμαστε.