Πρώτα από όλα να το προσδιορίσουμε τοπικά: Ο προβληματισμός μου αφορά μόνο την Ελλάδα. Για την Ευρωπαϊκή και την παγκόσμια Αριστερά θα πρέπει να συζητήσουμε μια άλλη στιγμή.
Μια δεύτερη διευκρίνιση είναι το ότι εγώ είμαι πολύ «μικρός» για να πω και να προτείνω κινήσεις, ιδέες και λύσεις. Ούτε είμαι αρμόδιος να δείχνω εγώ το δρόμο αλλά το αποφάσισα διότι τα χαΐρια μας τα είδαμε. Τα δυο κόμματα εξουσίας οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο. Αδιέξοδο και έλλειμμα ηθικής (πρώτα από όλα), αξιών, αξιοπρέπειας και «μπέσας», λύσεων, επινοήσεων, δυνατοτήτων κλπ κλπ. Πάνε να μας κάνουν Γουντυ Αλλενική μπανανία, όχι δορυφόρο των ΗΠΑ, αλλά δορυφόρο ενός καπιταλιστικού – φεουδαρχικού συστήματος που θέλει φτηνή εργασία, καθόλου δικαιώματα, καθόλου κοινωνικό κράτος και τεράστιο κέρδος. Αν μπορούσαν να το κάνουν αυτό θα το έκαναν να είστε σίγουροι. Δεν το κάνουν μόνο και μόνο επειδή τα εργατικά χέρια είναι ταυτόχρονα και οι καταναλωτές των προϊόντων τους. Αν λοιπόν δεν τα πληρώνουν δε θα υπάρχει τζίρος.
Αυτό που βλέπω εγώ είναι ότι η φετινή Πρωτομαγιά ήταν ίσως η πιο τραγική, κατά την ταπεινή μου γνώμη, μια και είχε τα ίδια αιτήματα με εκείνες τις αιματηρές Πρωτομαγιές, που θυσιάστηκαν άνθρωποι, που κατέθεσαν τη ζωή τους για μας τότε…! Πότε; Το 19ο αιώνα!!! Εκεί γυρίσαμε και πάμε όπισθεν ολοταχώς.
Οι περισσότεροι σκεπτόμενοι άνθρωποι, παραζαλισμένοι από τα σκαμπίλια του "φεουδαρχικού συστήματος" αναζητούν μια αισθητή και λογική παρουσία. Το ευτύχημα για την Αριστερά είναι ότι υπάρχει ένα τεράστιο κενό που μπορεί να καλύψει με την παρουσία της. Τα δύο κόμματα που νέμονται την εξουσία έχουν έρθει τόσο "Δεξιά" που έχουν αφήσει ένα τεράστιο χώρο κενό. Πιστεύω ότι άνθρωποι που τα παλιά χρόνια θα ψήφιζαν "Ένωση Κέντρου Νέες Δυνάμεις" (το θυμάστε;), οι τότε λεγόμενοι κεντρώοι, σήμερα θα μπορούσαν να ψηφίσουν με μεγάλη άνεση έναν Αριστερό συνασπισμό. Η Ν.Δ. ουδέποτε ξεγέλασε τον κόσμο με υποσχέσεις τύπου "σοσιαλισμός" και "κίνημα" έχασε τις εκλογές και τώρα ανασυγκροτείται προς ένα λαοφιλέστερο προφίλ. Το ΠαΣοΚ (και με πληγώνει πολύ που το λέω) έχει καταντήσει δεξιότερο και από τη "Δεξιά του λαού" (ΛΑΟΣ). Έρμαιο του "φεουδαρχικού συστήματος", χωρίς πυξίδα, χωρίς ιδεολογία, χωρίς μπέσα (πλέον) καταφέρνει να πικραίνει τους πολίτες στερώντας τους ακόμα και την ελπίδα (και είναι επικίνδυνος ένας λαός χωρίς ελπίδα). Από την άκρα δεξιά, τη δεξιά και τη δεξιά του ΛΑΟΥ, μέχρι και την άκρα αριστερά, ο χώρος που μένει είναι τεράστιος. Το ίδιο όμως και η ευθύνη... Δεν μιλάω βέβαια για τη φονταμενταλιστική αριστερά, που κλείνει τα αυτιά στον ουσιαστικό διάλογο, περιχαρακώνεται, δεν πείθει κανέναν πέρα από ένα 6%, φωνάζει ο ένας στον άλλον και γυρνάνε σπίτι τους όλοι ευτυχισμένοι. Δε μιλάω για την Αριστερά που ακόμα δεν τολμά να αφήσει το φρέσκο αέρα να ανανεώσει ιδέες και πιστεύω και μένει έτσι εγκλωβισμένη να αναλώνεται σε αδιέξοδα του παρελθόντος (Πόσα χρόνια χρειάζεται να συζητάμε π.χ. για να αναγνωριστούν τα λάθη του ΚΚΣΕ στο Ελληνικό ζήτημα ή και ευρύτερα; Και αλήθεια πόση σημασία έχει αυτό; Πόσα χρόνια θα χρειαστεί για να μπει μια τελεία και μια παύλα στο θέμα του Ζαχαριάδη, του Πλουμπίδη, του Βαφειάδη και του Βελουχιώτη;) Μιλάω για μια Αριστερά που μπορεί να κάτσει κάτω και να συζητήσει. Μια Αριστερά που να μπορεί να προσφέρει διαφορετικές λύσεις, μια Αριστερά που να μπορεί να τα βάλει με το «Φεουδαρχικό σύστημα» και την παγκοσμιοποίηση. Πρέπει λοιπόν να αναλάβει κάποιος (άτομο ή φορέας) την πρωτοβουλία και να μαζέψει τους πάντες σε μια συστρατιά ανθρώπων και μυαλών που έχουν να προσφέρουν κάτι, μια ιδέα, μια ενδεχόμενη λύση, μια «αναλαμπή». Το ότι αφήνω τους φονταμενταλιστές και τη Δεξιά εκτός, δε σημαίνει ότι οι υπόλοιποι δεν είναι αρκετοί. Ξέρω ότι είναι δύσκολο να βρεθεί συνισταμένη όλων αυτών των δυνάμεων αλλά η Φύση κ η Φυσική μας έχουν διδάξει ότι πάντα υπάρχει συνισταμένη.
Το κυριότερο πρόβλημα είναι ότι δυστυχώς δεν νομίζω να έχει τον απαραίτητο χρόνο. Με το κυβερνών κόμμα να είναι σε ένα θανάσιμο εναγκαλισμό με την εξουσία και τα «Αφεντικά», να βλέπει ότι χάνει τα ερείσματά του στην κοινωνία είναι μια λαμπρή ευκαιρία. Βέβαια αν οι μετρήσεις δείξουν πάλι την ευρύτερη Αριστερά να πιάνει τα 17άρια και τα 20άρια το έργο το έχουμε ξαναδεί. Θα αρχίσουν να βγάζουν βρωμιά και δυσωδία και το χειρότερο είναι ότι είναι ικανοί να οδηγήσουν τη χώρα σε εκλογές, άρον άρον, εκών άκων για να προλάβουν το «κακό». Το βρίσκω απολύτως λογικό εκ μέρους τους αφού υπάρχει κίνδυνος να μην τους «ξεπληρώσουν» τα αφεντικά τους (Bilderberg και λοιποί) και τότε τι θα κάνουν;
Ας βρει λοιπόν αυτή η Αριστερά έναν τρόπο να προτείνει μια λύση, διαφορετική, αλλιώτικη, που θα πρέπει να συμβιώσει μέσα από το φεουδαρχικό σύστημα και να την επικοινωνήσει στον κόσμο. Είναι γνωστά τα παιχνίδια που παίζουν τα μέσα και οι «μέσα στα μέσα» (δημοσιογράφοι) που αν δουν ότι μια τέτοια λύση δε θα τους βγει σε καλό θα την πολεμήσει. Πρέπει όμως να βρεθεί και να προταθεί μια άλλη βιώσιμη λύση μέσα στα πλαίσια που έχουμε βέβαια.
Σας ασπάζομαι
Εύ-ζων
Μια δεύτερη διευκρίνιση είναι το ότι εγώ είμαι πολύ «μικρός» για να πω και να προτείνω κινήσεις, ιδέες και λύσεις. Ούτε είμαι αρμόδιος να δείχνω εγώ το δρόμο αλλά το αποφάσισα διότι τα χαΐρια μας τα είδαμε. Τα δυο κόμματα εξουσίας οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο. Αδιέξοδο και έλλειμμα ηθικής (πρώτα από όλα), αξιών, αξιοπρέπειας και «μπέσας», λύσεων, επινοήσεων, δυνατοτήτων κλπ κλπ. Πάνε να μας κάνουν Γουντυ Αλλενική μπανανία, όχι δορυφόρο των ΗΠΑ, αλλά δορυφόρο ενός καπιταλιστικού – φεουδαρχικού συστήματος που θέλει φτηνή εργασία, καθόλου δικαιώματα, καθόλου κοινωνικό κράτος και τεράστιο κέρδος. Αν μπορούσαν να το κάνουν αυτό θα το έκαναν να είστε σίγουροι. Δεν το κάνουν μόνο και μόνο επειδή τα εργατικά χέρια είναι ταυτόχρονα και οι καταναλωτές των προϊόντων τους. Αν λοιπόν δεν τα πληρώνουν δε θα υπάρχει τζίρος.
Αυτό που βλέπω εγώ είναι ότι η φετινή Πρωτομαγιά ήταν ίσως η πιο τραγική, κατά την ταπεινή μου γνώμη, μια και είχε τα ίδια αιτήματα με εκείνες τις αιματηρές Πρωτομαγιές, που θυσιάστηκαν άνθρωποι, που κατέθεσαν τη ζωή τους για μας τότε…! Πότε; Το 19ο αιώνα!!! Εκεί γυρίσαμε και πάμε όπισθεν ολοταχώς.
Οι περισσότεροι σκεπτόμενοι άνθρωποι, παραζαλισμένοι από τα σκαμπίλια του "φεουδαρχικού συστήματος" αναζητούν μια αισθητή και λογική παρουσία. Το ευτύχημα για την Αριστερά είναι ότι υπάρχει ένα τεράστιο κενό που μπορεί να καλύψει με την παρουσία της. Τα δύο κόμματα που νέμονται την εξουσία έχουν έρθει τόσο "Δεξιά" που έχουν αφήσει ένα τεράστιο χώρο κενό. Πιστεύω ότι άνθρωποι που τα παλιά χρόνια θα ψήφιζαν "Ένωση Κέντρου Νέες Δυνάμεις" (το θυμάστε;), οι τότε λεγόμενοι κεντρώοι, σήμερα θα μπορούσαν να ψηφίσουν με μεγάλη άνεση έναν Αριστερό συνασπισμό. Η Ν.Δ. ουδέποτε ξεγέλασε τον κόσμο με υποσχέσεις τύπου "σοσιαλισμός" και "κίνημα" έχασε τις εκλογές και τώρα ανασυγκροτείται προς ένα λαοφιλέστερο προφίλ. Το ΠαΣοΚ (και με πληγώνει πολύ που το λέω) έχει καταντήσει δεξιότερο και από τη "Δεξιά του λαού" (ΛΑΟΣ). Έρμαιο του "φεουδαρχικού συστήματος", χωρίς πυξίδα, χωρίς ιδεολογία, χωρίς μπέσα (πλέον) καταφέρνει να πικραίνει τους πολίτες στερώντας τους ακόμα και την ελπίδα (και είναι επικίνδυνος ένας λαός χωρίς ελπίδα). Από την άκρα δεξιά, τη δεξιά και τη δεξιά του ΛΑΟΥ, μέχρι και την άκρα αριστερά, ο χώρος που μένει είναι τεράστιος. Το ίδιο όμως και η ευθύνη... Δεν μιλάω βέβαια για τη φονταμενταλιστική αριστερά, που κλείνει τα αυτιά στον ουσιαστικό διάλογο, περιχαρακώνεται, δεν πείθει κανέναν πέρα από ένα 6%, φωνάζει ο ένας στον άλλον και γυρνάνε σπίτι τους όλοι ευτυχισμένοι. Δε μιλάω για την Αριστερά που ακόμα δεν τολμά να αφήσει το φρέσκο αέρα να ανανεώσει ιδέες και πιστεύω και μένει έτσι εγκλωβισμένη να αναλώνεται σε αδιέξοδα του παρελθόντος (Πόσα χρόνια χρειάζεται να συζητάμε π.χ. για να αναγνωριστούν τα λάθη του ΚΚΣΕ στο Ελληνικό ζήτημα ή και ευρύτερα; Και αλήθεια πόση σημασία έχει αυτό; Πόσα χρόνια θα χρειαστεί για να μπει μια τελεία και μια παύλα στο θέμα του Ζαχαριάδη, του Πλουμπίδη, του Βαφειάδη και του Βελουχιώτη;) Μιλάω για μια Αριστερά που μπορεί να κάτσει κάτω και να συζητήσει. Μια Αριστερά που να μπορεί να προσφέρει διαφορετικές λύσεις, μια Αριστερά που να μπορεί να τα βάλει με το «Φεουδαρχικό σύστημα» και την παγκοσμιοποίηση. Πρέπει λοιπόν να αναλάβει κάποιος (άτομο ή φορέας) την πρωτοβουλία και να μαζέψει τους πάντες σε μια συστρατιά ανθρώπων και μυαλών που έχουν να προσφέρουν κάτι, μια ιδέα, μια ενδεχόμενη λύση, μια «αναλαμπή». Το ότι αφήνω τους φονταμενταλιστές και τη Δεξιά εκτός, δε σημαίνει ότι οι υπόλοιποι δεν είναι αρκετοί. Ξέρω ότι είναι δύσκολο να βρεθεί συνισταμένη όλων αυτών των δυνάμεων αλλά η Φύση κ η Φυσική μας έχουν διδάξει ότι πάντα υπάρχει συνισταμένη.
Το κυριότερο πρόβλημα είναι ότι δυστυχώς δεν νομίζω να έχει τον απαραίτητο χρόνο. Με το κυβερνών κόμμα να είναι σε ένα θανάσιμο εναγκαλισμό με την εξουσία και τα «Αφεντικά», να βλέπει ότι χάνει τα ερείσματά του στην κοινωνία είναι μια λαμπρή ευκαιρία. Βέβαια αν οι μετρήσεις δείξουν πάλι την ευρύτερη Αριστερά να πιάνει τα 17άρια και τα 20άρια το έργο το έχουμε ξαναδεί. Θα αρχίσουν να βγάζουν βρωμιά και δυσωδία και το χειρότερο είναι ότι είναι ικανοί να οδηγήσουν τη χώρα σε εκλογές, άρον άρον, εκών άκων για να προλάβουν το «κακό». Το βρίσκω απολύτως λογικό εκ μέρους τους αφού υπάρχει κίνδυνος να μην τους «ξεπληρώσουν» τα αφεντικά τους (Bilderberg και λοιποί) και τότε τι θα κάνουν;
Ας βρει λοιπόν αυτή η Αριστερά έναν τρόπο να προτείνει μια λύση, διαφορετική, αλλιώτικη, που θα πρέπει να συμβιώσει μέσα από το φεουδαρχικό σύστημα και να την επικοινωνήσει στον κόσμο. Είναι γνωστά τα παιχνίδια που παίζουν τα μέσα και οι «μέσα στα μέσα» (δημοσιογράφοι) που αν δουν ότι μια τέτοια λύση δε θα τους βγει σε καλό θα την πολεμήσει. Πρέπει όμως να βρεθεί και να προταθεί μια άλλη βιώσιμη λύση μέσα στα πλαίσια που έχουμε βέβαια.
Εύ-ζων
Μια απάντηση στην ανάρτηση είναι η νέα πρόταση που κατέβασε ο ΣΥΡΙΖΑ και που φαίνεται και στο blog που έχεις της Νεολαιας Ιωαννίνων..
ΑπάντησηΔιαγραφήΝ