Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Ουαί υμίν Φαρισαίοι υποκριταί...! (ή αλλιώς: Για το καλό μου...)

Έσφιξαν οι ..."πωποί"... με το αποτέλεσμα των εκλογών. Σαν μια τεράστια παρτίδα πόκερ να έχει απλωθεί πάνω από όλοι την Ευρώπη. Άλλος βγαίνει και ψιλο-απειλεί. Άλλος καθησυχάζει. Άλλος παραφράζει και άλλος ...χάνεται στη μετάφραση. Να κάνω την απλή ερώτηση: Αν είχε βγάλει 400% πάνω οποιοδήποτε άλλο κόμμα εκτός του ΣΥΡΙΖΑ θα έλεγαν τίποτε; Όχι βέβαια! Άρα η ενίσχυση αυτή και η πιθανή πρωτιά Ε-ΝΟ-ΧΛΕΙ. Και για να ενοχλεί σημαίνει ότι φοβίζει. Ξαναρωτάω λοιπόν πολύ απλά: αν δεν είχαν να χάσουν κάτι, όλοι αυτοί οι εκπρόσωποι του ίδιου κατεστημένου που παρουσιάζονται με διαφορετικές μάσκες,  θα φοβόταν; Όχι βέβαια. Θα μας άφηναν να πεθάνουμε. Άντε να μας έδιναν κι ένα κομμάτι ψωμί για να γλεντήσουν  με τον επιθανάτιο ρόγχο μας. Άρα έχουν να χάσουν. Για φαντάσου τώρα, εκεί που έχουν δουλέψει τόοοσο πολύ κι έχουν καταφέρει να κοιμίσουν τους λαούς τους, να πάρουν καμιά αριστερή στροφή και να θέλουν και ανθρώπινα δικαιώματα.... Φοβούνται λοιπόν μη γίνει ένα αριστερόστροφο - προοδευτικό ντόμινο και τους σηκώσει όλους. Μακάρι να ξεναρκωθούμε διότι πολλοί λαοί της Ευρώπης έχουν ναρκωθεί.
Το ότι ξαφνικά όοοολοι άρχισαν να λένε ότι θα ξανασυζητήσουν και να το δούμε από την αρχή το πράγμα του μνημονίου κλπ κλπ εμένα με κάνει να σιχαίνομαι και που τους βλέπω. Εϊναι όχι μόνο υποκριτές και ψεύτες αλλά και ανίκανοι διαπραγματευτές (όπως απέδειξαν αφού κατέστρεψαν και ξεπούλησαν μια χώρα). Από όλους αυτούς λοιπόν τους Φαρισαίους πόσοι μιλάνε για άμεση κατάργηση του εργασιακόυ βιασμού που επικρατεί πλέον με νόμο που οι ίδιοι ψήφισαν; ΚΑ-ΝΕΙΣ!!! Να δούμε το χρόνο λέει ο ένας, να κάνουμε ανάπτυξη ο άλλος. Ξέρετε για τι ανάπτυξη μιλάνε; Για αυτήν με τους μισθούς των 200ευρώ, με ελάφρυνση των εισφορών των εργοδοτών και με εξαφάνσιση των αποζημιώσεων κλπ κλπ. Με αυτήν την ανάπτυξη θα μας πάνε μπροστά. Για το καλό μας...!
Το σύστημα δε δίστασε να χρησιμοποιήσει ακόμα και τον άνθρωπο που η τύχη τον έχρισε κάποτε πρωτεργάτη του Παρισινού Μάη και έκτοτε έχει ξεπουλήσει τις ιδέες του Μάη, τον Καστοριάδη και όλους τους άλλους, χιλιάδες φορές. Για το καλό μου...
Το σύστημα φαίνεται με τους αργυρώνητους δημοσιογράφους που παίρνουν γραμμή από το Συγκρότημα ή από το όποιο αφεντικό και προσπαθούν να μας ανοίξουν, υποτίθεται, τα μάτια. Αυτοί οι ίδιοι δημοσιογράφοι που βρίσκονται και στην περιβόητη λίστα Τσοχατζοπουλου και τους είχε κοστολογήσει 7000 τον καθένα. Τόσο κάνει η αξιοπρέπεια τελικά. Γελοιοδέστερη δε όλων η προσπάθεια του Νέου Συγκροτήματος με έδρα το Φάληρο. Αυτό που θέλει να γίνει Συγκρότημα στη θέση του Συγκροτήματος. Για το καλό μας βέβαια...!
Το σύστημα δε δίστασε να ενοχλείται από αυτούς τους ανόητους που αυτοκτονούν και ενοχλούν,  έστω και για λίγο, γιατί τους στέρησαν την ελπίδα και την αξιοπρέπεια. "... Σήμερα πήρανε νεκρό το διπλανό μου... Για το καλό μου..."
Το τελευταίο και συγκινητικότερο από όλα είναι η ευαισθητοποίηση των Βιομηχάνων. Φοβήθηκαν τόσο πολύ μήπως έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ και του ακυρώσει όλα τα μέτρα που πάλεψε τόοοοσο πολύ να κατακτήσει ξεπουλώντας όχι μόνο τη χώρα, όχι μόνο όλους εμάς αλλά ακόμα και τη μάνα και τον πατέρα που τους έκανε. Για εκείνους όλα είναι χρήμα, Μαμωνάς! Δεν υπάρχει αξιοπρέπεια, είναι ακριβή. Δεν υπάρχει ελπίδα παρά μόνο για την τσέπη τους. Δεν ενδιαφέρονται παρά μόνο για την Πακιστανοποίηση της εργασίας ώστε να μπορούν να έχουν υπερκέρδη. Διψάνε για χρυσό. Και όπως ξέρουμε δεν ξεδιψά ο άνθρωπος ποτέ. Κατάφεραν μέσα σε 2 χρόνια να καταργήσουν δικαιώματα που κρατάνε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο.Γιατ το καλό μου....! Κατάφεραν να πετύχουν αυτό που ήθελαν: Φόβο και Απάθεια. Και ξαφνικά ήρθε το πρώτο χαστούκι...! Ξαφνικά λοιπόν έγιναν όοολοι τους Μπερλιγκουέρ...! Σε λίγο θα δω το Δασκαλόπουλο και την παρέα του να κυκλοφοράει με πανώ που θα γράφει: Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη. Έκαναν λοιπόν την ανάγκη φιλοτιμία και υποχώρησαν λίγο για να κοιμίσουν τον κόσμο ώστε να μην ξαναδώσει χαστούκι ή να μη δώσει μεγαλύτερο χαστούκι. Έτσι θα μπορέσουν να ξαναφέρουν τους φίλους τους και να μας ξαναπάρουν πίσω τα πάντα. Μή μασάτε όμως.. Το χαστούκι που δώθηκε ήταν καλό αλλά λίγο. Χρειάζεται χαστούκι αντάξιό τους... 

Σάββατο 5 Μαΐου 2012

Εκλογές... Ωχ.

Ψηφίζουμε. Και, αν μη τι άλλο, ψηφίζουμε διαλέγοντας ποιο από τα κόμματα θα μας εκπροσωπήσει και με ποιους βο(υ)λευτές. Εγώ δε θέλω να πω πολλά. Ως ιδιωτικός εκπαιδευτικός όμως να σας θυμίσω τους δύο ανθρώπους που τους οφείλουμε πολλά: Την κυρία Διαμαντοπούλου και την κυρία Χριστοφιλοπούλου. Τους χρωστάμε τόσα πολλά που μόνο το φούμο τους αξίζει. Ίσως και ο εξοστρακισμός αλλά αν ισχυριστώ κάτι τέτοιο θα βρεθούν κάποιοι που θα αμφισβητήσουν τα δημοκρατικά μου πιστεύω και είναι κάτι που δεν το διαπραγματεύομαι. Θυμηθείτε λοιπόν όλα όσα μας στέρησαν, από τον Νόμο Ευθυμίου και πέρα, και φροντίστε να τους δώσετε την απάντησή σας. Δεν μπορώ να σας πώ τί να ψηφίσετε. Όμως ακόμα κι όσοι ψηφίσουν το ΠΑ (σο) (κ) θα πρέπει να τους δώσουν μια ηχηρή εκλογική "φάπα". Να ψηφίσουν τουλάχιστον τους ή τις άμεσες ανταγωνιστές/τριες ώστε τουλάχιστον να μας απαλλάξουν από την παρουσία του οριστικά. Φούμο, αγαπητοί φίλοι, φούμο και για τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Και για να θυμηθώ τον "Αθάνατο Μαυρογυαλούρο" : "...κατά που πέφτει ο Μαυρογυαλούρος; Να.....!" Τη θυμάστε βέβαια τη σκηνή...
Αντε και καλή ψήφο νάχουμε...