Βλέπω τόσες μέρες με μια αρρωστημένη αγωνία το τι γίνεται με τις απολύσεις, τις αποζημιώσεις και τα εργασιακά. Λέω αρρωστημένη διότι αν και ξέρω την έκβαση (όπως και κάθε νοήμων άνθρωπος) των διαδικασιών ελπίζω ότι κάτι θα στραβώσει στη σκηνοθεσία και δε θα παιχτεί καλά το ...σήριαλ. Η ελπίδα όχι μόνο πεθαίνει τελευταία αλλά σε κάνει και πιο χαζό και ευάλωτο...! Τι να κάνουμε.
Αφορμή είναι η ανάγνωση ενός άρθρου του κυρίου Δελαστίκ ο οποίος ισχυριζόταν ότι θα τα ψηφίσουν κανονικότατα τα μέτρα, για τα οποία καμώνονται οτι διαφωνούν. Αναφέρει μέσα μάλιστα κάτι για το οποίο δε βρίσκω το λόγο να το θεωρήσω ψευδές το ότι μεγάλα δικηγορικά γραφεία έχουν κάνει παραστάσεις στην τρόικα για να περάσουν τα θέλω και τα πρέπει των - μεγάλων στα λεφτά αλλά μικρών στην ψυχή - συμφερόντων. Το συνδέω και με μιά γνωστή που ζεί μεταξύ Βρυξελών - Αμστερνταμ και Στρασβούργου και αν τη ρωτήσεις τι δουλειά κάνει λέει ότι είναι "λομπίστρια". Έχουμε όλοι φρέσκες τις εικόνες από κάποιες ταινίες που μιλάνε για αυτή τη 'συνομοταξία αχρήστων' που ζουν στα κέντρα εξουσίας, (βλ. Washington D.C.) και ένα από τα ανδραγαθήματα τους είναι να συνεχίζουν την οπλοκατοχή στις ΗΠΑ, να μην επιτρέπουν σε πολίτες που τους έβλαψαν κάποιες μεγάλες εταιρείες να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, να επηρεάσουν τα δικαστήρια και να μην αφήσουν κοτζάμ πρόεδρο (τον τωρινό) να τιμωρήσει όπως υποσχέθηκε τις μεγάλες τράπεζες.... Όπως καταλαβαίνετε το moto των εταιριών αυτών είναι το: "νόμος είναι το δίκιο του αφέντη" ή κάτι παρόμοιο.
Βλέπω λοιπόν ότι αυτά τα λόμπι έχουν κινηθεί τόσο δυνατά ώστε αυτή η περιβόητη τριάδα των σοφών που έχει έρθει να μας σώσει συμπεριφέρεται σαν πεισματάρικο μωρό και χτυπάει το πόδι κάτω. Αντί να ξε...σει τους πολιτικούς που τόσα χρόνια δεν έκαναν τίποτε για να μη χρειαστεί να φτάσουμε μέχρι εδώ, αντί να τους εγκαλέσει για την γενική διανοητική αφασία, κάθετε και τσακώνεται για να περάσει τα εργασιακά.
Το χειρότερο όλων είναι που βλέπω κάποιους εντεταλμένους - αλλιώς δεν εξηγείται - δημοσιογραφίσκους να σέρνονται στα πόδια των αφεντικών και να εγκαλούν τον κο Κουβέλη γιατί τα στύλωσε για το επίδομα γάμου. Βέβαια είναι προφανές ότι όταν σκοτωνόταν ο κόσμος της Αριστεράς στις εξορίες και στις πορείες από το "παρακράτος" οι πατεράδες και οι παππούδες τους θα ανήκαν στο 'παρακράτος". Αλλιώς δεν εξηγείται αυτή η αντίδραση ούτε βέβαια γιατί δεν τους παίρνει η ΕΣΗΕΑ τις ταυτότητες να μην ντροπιάζουν το επάγγελμα. Και ποιο είναι αυτό το παρακράτος; Στην κατοχή τους έλεγαν μαυραγορίτες και ...'διερμηνείς'.. των Γερμανών. Αυτούς λοιπόν ήρθε η κατάπτυστη συμφωνία της Βάρκιζας και μέσα σ' όλα την έβγαλαν καθαρή. Καναδυο τους πήρε η μπόρα, για τα μάτια του κόσμου, οι υπόλοιποι μια χαρά. Και από λεφτά; Μπόλικα. Αυτοί λοιπόν μαζί με κάποιους "αριστερούς που είδαν το φως τους" (αυτούς που χαρακτηρίζω ιδεολογικούς γενίτσαρους) συνέχισαν να τρώνε τις σάρκες του λαού, να πλουτίζουν από την υπερ-εργασία του. Όποιο κεφάλι σηκωνόταν, του έστελναν τον Κοντζαμάνη να του χαϊδέψει το κεφάλι, το έσερναν σε δίκες - παρωδίες, με κατηγορητήρια στημένα. Αυτό το παρακράτος λοιπόν σήμερα εκμοντερνίστηκε. Τώρα πάει στο Νταβός και συζητάει με τα υπόλοιπα λαμόγια που ζουν από την υπερ-εργασία του κοσμάκη. Τώρα πάει στη λέσχη Μπίλντεμπεργκ και μιλάει (αλήθεια πόσοι από τους πολιτικούς μας το έχουν κάνει και μάλιστα πόσοι από αυτούς θέλουν να αυτοχαρακτηρίζονται "ριζοσπάστες" ή "αριστεροί" ή "προοδευτικοί" λερώνοντας τις λέξεις και τις έννοιες;). Τώρα φτιάχνουν λόμπυ και τινάζουν τους αγώνες ενός λαού από το Κιλελέρ και δώθε στον αέρα.
Στις θεσμικές μου απόψεις για τη ζωή περιλαμβάνονται και κάποιες που μπορεί να είναι λανθασμένες. Παρόλα αυτά τις διατηρώ. Μια από αυτές λοιπόν λέει οτι όλοι - μα όλοι - οι οικονομολόγοι και τα συναφή επαγγέλματα (μάνατζερ, ανθρώπινα δυναμικά, κλπ κλπ) είναι στην κυριολεξία βάρος στη γή. Τους θεωρώ παράσιτα που ζουν από τα υπερκέρδη της εργασίας των άλλων. Θα μου πείτε οτι κι ο Μαρξ όπως κι ο Εγκελς κάτι τέτοιο ήταν. Δεν θα αλλάξει όμως η άπόψη μου γι αυτούς. Αυτά λοιπόν τα παράσιτα απομυζούν το 80% της απόδοσης της εργασίας των υπολοίπων αλλά έχουν καταφέρει, αεριτζήδικα και φαφλατάδικα, να χωθούν παντού και να βγάζουν από το οτιδήποτε. Αυτοί λοιπόν έστειλαν την τριάδα των ηλιθίων για να μας κάνει ζάφτι.
Πριν λοιπόν ψηφιστούν ότι καταφέρουν να ψηφίσουν να μας πουν ποιοί είναι αυτοί που αναγκάζουν αυτήν την τριάδα να πιέζει τόσο πολύ στα εργασιακά. Να μας πουν για να ξέρει και ο λαός, όταν θα κατέβει μόνιμα στους δρόμους, τι θα κάνει και ποιούς να περιμένουν τα ελικόπτερα. Ο λαός βέβαια που θα σηκωθεί από τον καναπέ, διότι με καθισμένο λαό δε γίνονται αλλαγές. Μπορεί κάποιοι να απορούμε με το γιατί ακόμα δεν έχουν βγει όλοι στους δρόμους αλλά η απελπισία και η εξαθλίωση στην οποία οδηγούν, κυρίως τις μεγάλες ηλικίες (45+) θα τους σηκώσει από τον καναπέ τελικά.
Αντε με τις υγείες μας....
Βλέπω λοιπόν ότι αυτά τα λόμπι έχουν κινηθεί τόσο δυνατά ώστε αυτή η περιβόητη τριάδα των σοφών που έχει έρθει να μας σώσει συμπεριφέρεται σαν πεισματάρικο μωρό και χτυπάει το πόδι κάτω. Αντί να ξε...σει τους πολιτικούς που τόσα χρόνια δεν έκαναν τίποτε για να μη χρειαστεί να φτάσουμε μέχρι εδώ, αντί να τους εγκαλέσει για την γενική διανοητική αφασία, κάθετε και τσακώνεται για να περάσει τα εργασιακά.
Το χειρότερο όλων είναι που βλέπω κάποιους εντεταλμένους - αλλιώς δεν εξηγείται - δημοσιογραφίσκους να σέρνονται στα πόδια των αφεντικών και να εγκαλούν τον κο Κουβέλη γιατί τα στύλωσε για το επίδομα γάμου. Βέβαια είναι προφανές ότι όταν σκοτωνόταν ο κόσμος της Αριστεράς στις εξορίες και στις πορείες από το "παρακράτος" οι πατεράδες και οι παππούδες τους θα ανήκαν στο 'παρακράτος". Αλλιώς δεν εξηγείται αυτή η αντίδραση ούτε βέβαια γιατί δεν τους παίρνει η ΕΣΗΕΑ τις ταυτότητες να μην ντροπιάζουν το επάγγελμα. Και ποιο είναι αυτό το παρακράτος; Στην κατοχή τους έλεγαν μαυραγορίτες και ...'διερμηνείς'.. των Γερμανών. Αυτούς λοιπόν ήρθε η κατάπτυστη συμφωνία της Βάρκιζας και μέσα σ' όλα την έβγαλαν καθαρή. Καναδυο τους πήρε η μπόρα, για τα μάτια του κόσμου, οι υπόλοιποι μια χαρά. Και από λεφτά; Μπόλικα. Αυτοί λοιπόν μαζί με κάποιους "αριστερούς που είδαν το φως τους" (αυτούς που χαρακτηρίζω ιδεολογικούς γενίτσαρους) συνέχισαν να τρώνε τις σάρκες του λαού, να πλουτίζουν από την υπερ-εργασία του. Όποιο κεφάλι σηκωνόταν, του έστελναν τον Κοντζαμάνη να του χαϊδέψει το κεφάλι, το έσερναν σε δίκες - παρωδίες, με κατηγορητήρια στημένα. Αυτό το παρακράτος λοιπόν σήμερα εκμοντερνίστηκε. Τώρα πάει στο Νταβός και συζητάει με τα υπόλοιπα λαμόγια που ζουν από την υπερ-εργασία του κοσμάκη. Τώρα πάει στη λέσχη Μπίλντεμπεργκ και μιλάει (αλήθεια πόσοι από τους πολιτικούς μας το έχουν κάνει και μάλιστα πόσοι από αυτούς θέλουν να αυτοχαρακτηρίζονται "ριζοσπάστες" ή "αριστεροί" ή "προοδευτικοί" λερώνοντας τις λέξεις και τις έννοιες;). Τώρα φτιάχνουν λόμπυ και τινάζουν τους αγώνες ενός λαού από το Κιλελέρ και δώθε στον αέρα.
Στις θεσμικές μου απόψεις για τη ζωή περιλαμβάνονται και κάποιες που μπορεί να είναι λανθασμένες. Παρόλα αυτά τις διατηρώ. Μια από αυτές λοιπόν λέει οτι όλοι - μα όλοι - οι οικονομολόγοι και τα συναφή επαγγέλματα (μάνατζερ, ανθρώπινα δυναμικά, κλπ κλπ) είναι στην κυριολεξία βάρος στη γή. Τους θεωρώ παράσιτα που ζουν από τα υπερκέρδη της εργασίας των άλλων. Θα μου πείτε οτι κι ο Μαρξ όπως κι ο Εγκελς κάτι τέτοιο ήταν. Δεν θα αλλάξει όμως η άπόψη μου γι αυτούς. Αυτά λοιπόν τα παράσιτα απομυζούν το 80% της απόδοσης της εργασίας των υπολοίπων αλλά έχουν καταφέρει, αεριτζήδικα και φαφλατάδικα, να χωθούν παντού και να βγάζουν από το οτιδήποτε. Αυτοί λοιπόν έστειλαν την τριάδα των ηλιθίων για να μας κάνει ζάφτι.
Πριν λοιπόν ψηφιστούν ότι καταφέρουν να ψηφίσουν να μας πουν ποιοί είναι αυτοί που αναγκάζουν αυτήν την τριάδα να πιέζει τόσο πολύ στα εργασιακά. Να μας πουν για να ξέρει και ο λαός, όταν θα κατέβει μόνιμα στους δρόμους, τι θα κάνει και ποιούς να περιμένουν τα ελικόπτερα. Ο λαός βέβαια που θα σηκωθεί από τον καναπέ, διότι με καθισμένο λαό δε γίνονται αλλαγές. Μπορεί κάποιοι να απορούμε με το γιατί ακόμα δεν έχουν βγει όλοι στους δρόμους αλλά η απελπισία και η εξαθλίωση στην οποία οδηγούν, κυρίως τις μεγάλες ηλικίες (45+) θα τους σηκώσει από τον καναπέ τελικά.
Αντε με τις υγείες μας....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου